Tarık Akan ve Halit Akçatepe’nin yanı sıra çocuk yıldız Kahraman Kıral başrollerinde yer aldığı Canım Kardeşim filmini hatırlıyor musunuz?
Hani kan kanseri olan kardeşi Kahraman’ı yaşatmak için çırpınan bir ağabey ve onun can dostunun amansız mücadelesini anlatan Türk sinemasının en iyileri arasında yer alan Canım Kardeşim’i
O günlerin çaresiz hastalığı olan lösemi bugün tedavisi mümkün olan bir hastalık.
Ve bu konuda LÖSEV çok önemli bir görev üstleniyor.
Her şey dahil tamamen parasız tedavi yapan ve yüzde 94 iyileşme başarısı sağlayan LÖSEV çok daha önemli başarılara imza atacak ama…
Bu ama çok acı veren bir ama…
Bu ama insanın aklının alamayacağı vicdansızlıklar barındırıyor içinde…
Çünkü; neye ve kime hizmet ettiği belli olmayan tarikat ve cemaatler için her türlü kolaylığı sağlayan; olmayacak işleri bile olduranlar LÖSEV’in daha fazla çocuğa ulaşmasına, onları sağlıklarına kavuşturmasına engel oluyor.
LÖSANTE Hastanesi’ne 7 yıldır tam ruhsat verilmiyor.
Bunun izahı olmaz, olamaz…
Daha doğrusu bunun izahını vicdanla yapamazsınız.
LÖSEV yetkilileri Sağlık Bakanı Fahrettin Koca’ya çağrıda bulunarak, kendi özel hastanelerine verdiği kadar yatak ruhsatı ve uzman doktor kadrosunu LÖSANTE’ye de vermesini istiyor.
Aileler haykırıyor, "Bizim yüreğimiz yanıyor, çocuklarımız ölüyor. Bu çocuk senin de çocuğun olabilirdi" diyor.
Karşılarında insanın vicdanını kanatan bir sessizlik.
Böyle bir hizmete kim niye engel olur?
Kahramanlar ölmesin diye çalışan insanlara destek olmak gerekirken, neden önlerine engeller çıkartılır?
LÖSEV yetkilileri aslında yanlış yerde çare arıyor.
Menzillerini Sağlık Bakanlığı’na değil de Adıyaman’a çevirseler işleri daha da kolaylaşır.
Ne yazık ki, günümüzde işler böyle yürüyor.
Ne yazık ki, 15 Temmuz’dan hiç ders almadık.
