EMEKLİ, İŞSİZ VE ESNAF!

Haber çalışmaları kapsamında esnafımızı ziyaret ettik.

Çay içtik ama çok dertliymiş esnaf, biz sustuk onları dinledik.

Günlerdir siftah yapamayanlar var…

Borç ödeme günü gelmiş, elde avuçta olmayınca ne edeceğini şaşıranlar da…

Ben esnaf olsam, derdime derman olmayana bakmam…

Ülkeyi de çözüm üretemeyeceklere artık bırakmam…

Sonra haber ziyaretleri kapsamında emeklileri parkta ziyaret ettik.

Hepsi parkta bir köşeye çekilmiş…

Mevzu haliyle seçimler, emekliler de öfkeliler…

Zaten ben emekli olsam, yıllardır Meydan Parkı’nda ah, of, puf çeken türden olmam…

Ben emekli olsam, beni unutan düzeni değiştiren, “yeter artık” diyen, çocukların, ülkesinin geleceğini düşünen emekli olurdum...

Malum gazete çıkacak ya, haber lazım, vatandaş ne düşünüyor diye de fikir lazım.

Yine haber ziyaretlerimiz kapsamında işsizleri ziyaret ettik.

Sorduk, buldunuz mu iş?

Cevap, nerde o iş?

İş var sigortası yok, sigortası var parası yok.

Anlayacağınız “iş var ama köle arıyorlar, o da biz de yok” diyorlar.

Zaten ben işsiz olsam, yıllardır en kıyağından iş’ini bilenleri görür ve ona göre değerlendirme yapardım.

Sonra haber ziyaretlerimiz kapsamında asgari ücretli vatandaşlarımızı da ziyaret ettik.

Onlarda başladılar, her dönemki asgari isyana.

Neymiş, ayda bin lira alıyorlarmış.

Bu bin liranın yarısı kiraya, yarısı elektriğe, suya, elbiseye…

Anlayacağınız yiyecek ekmek kalmıyormuş geriye, yol parasını da zaten saymadım okuyucu abilerime…

Hem ben asgari ücretli olsam, koyarım bin lirayı önüme;

Bakarım bir önüme, bir ömrüme, bir de ülkeyi yıllardır yönetenlere…

Aman ben olsam işte, eğer be, ben değilsem ve de düşünmüyor isem,  hele yaş da ermişse sözde kemale, hak ettiğiniz hayatta daha nice nice senelere…