BİR YÜZÜ HEP KARANLIK DÜNYANIN

Hayatı zenginleştirerek insanî bir çizgide hızını daha da arttıracak değerler, bizi birbirimize ulaştıracak yollarda yağmalandı.

            İnsanın insana yabancılaştığı gündelik akışta yitirilmiş güzellikler yüzünden ters giden bir şeyler var.

            Asırların silemediği yanlışlıklardan zaten soğuktu içimiz.

            Akışın böylesinde büsbütün sağırlaştı.

            Şimdi yüreğimizdeki duvarların iki yanında insanlık birbirine ölüm yağdırıyor.

            Kanayan bir boşluk içinde anlamını ve değerini yitiren hayat, siyah örtüsünü üstümüze örttü.

            Bizi bu kadar meşgul eden hüzün verici atmosferde yaşarken...

            Bu bekleme vaktinin ışıksız günleri ile yıldızsız akşamlarının hepsi aldatıcı.

            En temiz arzular, körleşen duyguların esiri.

            Değerler ve beğeniler bir imajın sığlığında.

            Çıkarlar uğruna her şey yok edilme çabasında iken, anlamsızlıklar gerçeklerle yer değiştirince...

            İnsan kendisini yoklamayı unuttu.

            Başkalarıyla ilişkisini sorgulamayı da kesti.

            Yüzleşmemek adına ansızın esmeye başlayan rüzgâr, iç kavrayıştaki bağları tamamen koparttı.

            Tembel ruhlar, alternatif bir hayat bulmak yerine ebedî sefalete boyun eğdi.

            Zamanın derinliğini gölgeleyen dışlayıcı ve anlamsız düşünceler tatmin edici değil.

            Büyük bir gelişme zemininde nice uğraş, öğrenmeyle eğlenme arasındaki tutarsızlıkta küçümsendi.

            Yaratıcılık; çözümden uzak, şüphe ve karanlık dolu.

            Yokluğun, açlığın, imkânsızlığın tükettiği insanların üzerine yapılan yatırımlar daha fazla para getirecek projelerden ibaret.

            İnsanî değerler umursamazlığa kurban edildi.

            Günleri tüketen, avutmak ve uyutmak düşüncesi.

            İnsanlık tarihinin kaydettiği her vahşet, hâlâ bir çıkmaz.

            Çıkmazları kendimiz hazırladık.

            Bütün varlığı kendisine ait insan ufkunu dolduran çıkmazlar...

            Öyle bir yanlışlık ve bugün her şeyle öyle bir bütün ki...

            Kendi kalbinden bile uzakta ve neyi yitirdiğini bilmemekte.

            Ruhunu kirleten bu sefaletten sıyrılamadığı için de...

            Sevginin okşamadığı bir yürek sahibi.

            Bu yüzden...

            Bir yüzü hep karanlık dünyanın.

            Dünyanın bir yüzü hep karanlık ama...

            Kalbî yönelişlerin ve düşünce ürünlerinin kendine saygılı olarak yetiştirdiği insanların araladığı kapılardan ışık süzülüyor.

            Çünkü insanlık ölmedi daha.

            Ve dünyanın diğer yüzü hâlâ aydınlık.