Gazetecilik kutsaldır.
Öğretmenlik de kutsaldır.
Askerlik de kutsaldır.
Doktorluk da kutsaldır.
Üreticilik de kutsaldır.
Bu listeyi daha çok uzatmak mümkün…
Çünkü biz kutsamayı seviyoruz.
Ve kutsarken bilerek ya da bilmeyerek değerlerin içini boşaltıyoruz.
Kendi mesleğimden başlayarak gelin şöyle bir değerlendirme yapalım:
Gazetecilik kutsaldır ama o kutsallığı paraya satan bir gazeteciyi nereye koyacağız.
Evet, öğretmenlik kutsaldır.
Peki, rüşvet alan bir öğretmenin kutsalı olabilir mi?
Askerlik kutsaldır.
Vatan savunması için canını hiç sayan kahraman ile milletine kurşun sıkan haini nasıl aynı kefede tartacağız.
Doktorluk kutsaldır.
Bir insanı hayata döndürmek için mücadele eden doktor ile bıçak parası almadan hastasının yüzüne bakmayanı doktordan hangisi daha kutsal?
Anlının terini toprağa akıtan çiftçi ile süte su katan çiftçi bir olur mu?
Ezcümle; sıfatlar onu taşıyan, taşıyabilenlerle değerlidir.
Bu sadece meslekler için de geçerli değildir.
Hayatın birçok alanında karşımıza çıkabilir.
Bazen insanlar sıfatlarından güç alır bazen de sıfatlar onu taşıyanla anlam bulur.
Şehit yakını olmak gibi…
Türkiye toprakları kan ile sulanmış bir ülke.
Binlerce şehit ve gazi bu vatanı korumak için bu toprakları kan ile suladı.
Şehitlerimizi rahmet, gazilerimizi minnet ile anıyorum.
Binlerce şehidin bu ülkeye emaneti on binlerce şehit yakını var.
En kıymetlilerini bu toprağa emanet eden on binler…
Şehit yakını olmak onlara büyük bir gurur kaynağı olmasının yanı sıra omuzlarına da büyük bir sorumluluk yüklüyor.
Şehit yakını attığı her adımda, yaptığı her işte bu sorumlulukla hareket etmeli.
Bir duruşu olmalı.
Duruşuyla fark yaratmalı.
Toplumun şehit yakını olduğu için kendisine gösterdiği saygıyı şehit yakını vakarıyla daha da yükseğe çıkarmalı.
‘Ben şehit yakınıyım’ diye kendisine her şeyi hak görüp, şehidimizin kemiklerini sızlatmamalı.
Tekrar altını çizmekte fayda görüyorum; sıfatlar onu taşıyanlarla anlam kazanır.
